De ontdekking van beenderen van grote savannedieren nabij de vindplaats Gobero toont aan dat zij aan de oevers van een meer leefden, waar zij met harpoenen op enorme Nijlbaarzen jaagden. Er zijn vonsten van vishaken en harpoenen, microlieten en scherven van keramiek, het oudste type keramiek in Afrika. Er zijn geen sporen van de Kiffian-cultuur later dan 6.200 voor Christus gevonden. De daaropvolgende duizend jaar ging de Sahara door een droge periode.

De Nijl is een samenvloeiing van de Blauwe Nijl, die in Ethiopië ontspringt, en de Witte Nijl die uit het Victoriameer ontspringt.

Van ca. 5200 tot 2500 voor Christus was er weer een vochtige periode in de Sahara en in het gebied ontstond de Teneriërs cultuur. Menselijke resten uit deze cultuur werden voor het eerst gevonden in het Aïr-gebergte in 1960 en later, in 2000 ook in Gobero. De Teneriërs waren naast vissers en jagers ook de eerste veeherders in de Sahara. Er zijn bewijzen van het domesticeren van schapen en runderen door de Teneriërs Bewijzen voor het verbouwen van graan zijn ook gevonden. Ze gebruikten met putjes gedecoreerd keramiek en gereedschappen van vulkanisch steen. De Teneriërs hebben talrijke rotstekeningen achter gelaten. Zij begroeven hun doden met grafgiften zoals sieraden gemaakt van nijlpaardtanden en keramische potten gedecoreerd met putjespatronen. Door een nieuwe droogte periode moest de bevolking zich geleidelijk terugtrekken tot plaatsen waar wel water beschikbaar was, zoals de Nijl.

Potten uit de Naqadacultuur.

De Nijl blijft als enige belangrijke toevlucht over bij het verdrogen van de Sahara, omdat de Nijl gevoed wordt door de moessons in Ethiopië (de blauwe Nijl) en Oeganda (witte Nijl.) Dat zorgt voor overstromingen in het stroom gebied die lang aanhouden en veel vruchtbare grond achter laat. In het stroom gbied van de Nijl ontstonden de verschillende culturen na en naast elkaar. Bv. de Tasacultuur (van ±4.500-4.000 voor Christus), de Badaricultuur (van ±4400 tot 4000 voor Christus), de Naqadacultuur (van ±4100-3000 voor Christus). Doordat de Nijl een redelijk constante factor was met uitstekende water voorziening konden de verschillende culturen uitgroeien van dorpen, naar steden, naar koninkrijken. De Naqadacultuur wordt ook ingedeeld in 3 tijdsvakken.

Naqada I volgt ca. 4000 voor Christus de Tasacultuur en Badaricultuur op, en gaat in ca. 3500 v.Chr. over in Naqada II. Naqada I vooral een lokale dorpscultuur. De Naqada II periode loopt van ±3500 voor Christus en gaat in 3300 voor Christus in Naqada III Naqada II de cultuur verspreid zich over het hele Nijldal en er is sprake van contacten met het buitenland. ER ontwikkelen zich steden en bij deze centralisatie ontstaat het begin van staatsorganisatie in Egypte. Het Egyptische schrift ontstaat.

De Naqada III cultuur wordt ook wel Dynastie 0 genoemd.

Naqada III vangt aan vanaf 3300 voor Christus tot 3032 voor Chriistus waarin zij overgaat in de Vroeg-dynastieke Periode. Al tijdens deze periode regeren koningen over de verschillende koninkrijken. Uiteindelijk groeide de verschillende culturen en koninkrijken uit naar 1 rijk onder één heerser.

Vroeg-dynastieke periode (2900-2545 voor Christus).

De meest geschiedkundige beginnen de 1e dynastie met de farao Nemes. Over zijn naam is de nodige discussie of het Nemes of Narmer moet zijn. Zijn regeer periode is ook niet precies bekende maar men denkt dat deze rond 3100 voor Christus begon. Wel staat vast dat Nemes de eerste koning was van een verenigd koningrijk Egypte. De 1e dynastie regeerden van ca. 3100 tot 2900 voor Christus. Er zijn 9 namen echt bekend van deze dynastie. Het einde van deze dynastie is echter onduidelijk. Na de 9e heerser en een lange periode van rust lijkt het er op dat er een twee strijd ontstond. Veel is niet bekend over de 9e koning van de 1e dynastie (Qaä), maar hij schijnt ca 33 jaar te hebben geregeert. Verschillende inscripties op stenen vazen vermelden twee opvolgers. Heb-sed-festival. Het eerste Heb-sed-festival tijdens een regering van een koning werd pas na 30 jaar gevierd, elk volgend festival werd elke drie jaar herhaald. Er zijn verschillende inscripties op stenen vazen vermelden van 2 Heb-sed-festivals van Qaä. Heb-sed-festival.
Na de regering van Qaä zijn er 2 namen die kort genoemd worden Sneferka en Horus Bird. Beide hebben mogelijk een korte tijd geregeerd rond 2900 voor Christus. In welke volg orde is niet geheel duidelijk en mogelijk is er zelfs een twee strijd geweest. In ieder geval was het een onrustige tijd en werd het graf van Qaä in brand gestoken. In ieder geval werd Hotepsechemoei genoemd als opvolger en was de 1e koning van de 2e dynastie.

Een Mastaba graf in Saqqara, in dit type graven werden de koningen van de 1e dynastie begraven.

Oude Rijk (2543-2120 voor Christus).

De vroeg-dynastieke periode bestaat uit de 4e, 5e en 6e dynastie van Egypte. De datering van deze periode is globaal van 2639 tot 2216 voor Christus. Het Oude Rijk volgt op de vroeg-dynastieke periode. Tegen het einde van deze periode was er een sterk gecentraliseerde macht onder gezag van de Egyptische farao, dat werd voortgezet tijdens het Oude Rijk. De grote bouwprojecten van de koningen uit het Oude Rijk impliceren grote efficiëntie in de economie en in de organisatie van arbeidskrachten en bouwmateriaal. Farao Djoser van de 3e dynastie was de eerste die een piramide liet bouwen, de zogenaamde Piramide van Djoser te Saqqara. Ook de koningen van het Oude Rijk lieten piramides bouwen waarin zij begraven werden. Een latere Farao, Snofroe probeerde zijn voorganger te evenaren. Hij bouwde drie piramides, de eerste werd te steil en is onafgemaakt, de volgende is in een latere bouwperiode van steilte veranderd en staat bekend als de Knikpiramide van Snofroe. Pas bij de laatste poging lukte het. Deze piramide wordt ook wel de Rode piramide van Snofroe genoemd, alle staan ten zuiden van Saqqara. De bekendste piramides zijn wel die van Choefoe, die beter bekendstaat onder zijn vergriekste naam Cheops, die van Menkaura, beter bekend onder de vergriekste naam Mykerinos, en die van Chefren te Gizeh.